Στράτος Παπάνης (papanis@papanis.com)
Κάθε πρωί λέξεις ανακατεμένες με τη μνήμη της νύχτας και την πολυσημία των ονείρων ίπτανται στο δωμάτιο.
Ανακατεύονται, συνδυάζονται, παραλλάσσονται, εξαφανίζονται, λικνίζονται, αιωρούνται, ακροβατούν.
Αναποδογυρίζουν αντικείμενα και βεβαιότητες, διεισδύουν στα προσχήματα, απειλούν με κατάρες, σκορπίζουν ευχές.
Οι σκιές τους στον τοίχο λεηλατούν τις ηλιαχτίδες.
Παρασύρουν τη σκόνη, μετεωρίζονται στα κενά, εκτοξεύουν τον καπνό του τσιγάρου, δυσεύρετο θυμίαμα, για να αναστήσουν μύθους παρηκμασμένους.
Σχηματίζουν νοήματα, συνηθισμένα ή ανείπωτα, γητεύουν τις έννοιες, αποδεσμευμένες από τους ήχους τους.
Χορεύοντας αλλοιώνουν την εκφορά τους.
Ορθρινή προσευχή, φωνήματα αιολικά, λησμονημένα, ιδέες που εκλιπαρούν κάποιος να τις προφέρει, μορφήματα που υποδύονται τη θνητή σου υπόσταση.
Γίνονται μουσική, σημασία, γρίφος και παράνοια.
Κάθε πρωί λέξεις αλήτισσες πασχίζουν να συναρμολογήσουν τις άρρητές σου συνέπειες και με εκβιάζουν με τους ρυθμούς του ονόματός σου, που τόσο αγάπησα.
Κι όταν ξυπνώ, με ήχους ενταφιασμένους μου επιβάλλεσαι
με ρήματα, που στους αιώνες τους ανελέητους ενέδωσαν,
με κατανυκτικές προφορές λησμονημένες, με συντάξεις λεπτεπίλεπτες κι ανέστιες.
Με τύπους, με θέματα, με καταλήξεις, που σε παράγωγα ασθενικά κρύφτηκαν, πότε σαν ρίζες, πότε σαν υπαινιγμοί ή προσωδίες από τη λαίλαπα του χρόνου και των ανθρώπων την ένδεια, για να ξεφύγουν.
Λέξεις, που τις ανεπαίσθητες των νοημάτων σου αποχρώσεις απεικόνισαν και μπόλιασαν των συναισθημάτων σου τις αέρινες ραψωδίες.
Το λόγο αντανακλώντας τον ερωτικό, που μου αποστέρησες.
Ισχάνω, υπέρθυμος, κάρτος, γέρας, ηνεμόεις, ασμένως, ἐρυσσάμενος, κατεπάδεις
Κάποτε σαν ποίηση, σαν ψαλμό, σαν ικεσία θα σας ξαναπροφέρω στων Θεών τους ερμητικούς διαλόγους.και στα θυσιαστήρια, για να σε αποκτήσω.